Pojęcie „języki dalekiego Wschodu” nasuwa głównie skojarzenia z japońskim, chińskim oraz koreańskim. Warto jednak wspomnieć jeszcze o wietnamskim – języku mniej popularnym, a wcale nie mniej intrygującym.
Językiem wietnamskim posługuje się około 70 milionów osób zamieszkujących Wietnam, Chiny i Stany Zjednoczone; znacząca mniejszość narodowa znajduje się także w Czechach. Podobnie jak większość języków tego rejonu świata, wietnamski jest językiem izolującym i tonalnym.
Jednym z najciekawszych aspektów związanych z językiem wietnamskim jest sposób zapisu języka. W przeciwieństwie do chińskiego czy koreańskiego, język ten zapisywany jest przy pomocy alfabetu łacińskiego. Dodatkowe cechy, niewystępujące w większości języków indoeuropejskich, są oznaczane przy pomocy specjalnych znaków; dotyczy to np. tonów. Pierwotnie do zapisu wykorzystywane było zmodyfikowane pismo chińskie. Warto zaznaczyć, że choć wietnamski zerwał z chińskim alfabetem, nie do końca uwolnił się od wpływów tego języka – do dziś znacząca część wietnamskiego leksykonu ma źródłosłów chiński. Wspomnieniem po okresie kolonialnym jest natomiast przejęcie wielu słów francuskich, które zapisywane są w sposób fonetyczny, zgodnie z zasadami ortografii wietnamskiej. Wymowa wietnamskiego przysparza wielu trudności, ponieważ te same litery mogą być odczytywane na kilka całkowicie różnych sposobów – co nie jest niczym niezwykłym w przypadku języków tonalnych.
