Wielojęzyczność to umiejętność czynnego, bądź też biernego posługiwania się dwoma i większą liczbą języków. Termin ten odnosi się do danej jednostki lub grupy społecznej i powszechnie występuje na takich terenach jak Indie, Afryka, czy Nowa Gwinea. Wymienione zakątki Ziemi charakteryzują się bowiem tym, że tamtejsi ludzie używają innego języka do porozumiewania się ze swoją rodziną, a innego do komunikacji na bazarze, w urzędzie, czy w szkole.
W krajach rozwiniętych wielojęzyczność przybiera zaś nieco inny wymiar, gdyż wiąże się ze znajomością języków obcych, odmiennych od ojczystego. Przeważnie ludzie uczą się angielskiego, hiszpańskiego, chińskiego, czy francuskiego. Warto też zaznaczyć, że współczesny świat liczy sobie więcej tych osób, które posługują się kilkoma językami, niż tych władających jedynie mową ojczystą. Choć pojęcie wielojęzyczności odnosi się przede wszystkim do kontekstu edukacji w zakresie języków obcych, to należy jednak zauważyć, że może być ono rozpatrywane także przez pryzmat wymiaru wspólnotowego, jaki ma na przykład miejsce w Unii Europejskiej.
Szukając przyczyn powstania i rozwoju zjawiska wielojęzyczności, należałoby wziąć pod uwagę takie czynniki jak choćby wychowywanie się w wieloetnicznym społeczeństwie, czy też w rodzinie etnicznie mieszanej. Nie bez znaczenia pozostaje także fakt emigracji, czy posługiwania się językiem mniejszościowym.
