Język estoński, razem z m.in. węgierskim i fińskim, należy do grupy języków ugrofińskich. Co ciekawe, nie są to języki indoeuropejskie, tak jak większość tych, którymi posługujemy się w Europie. To wpływa na postrzeganie ich jako trudnych. Z pewnością typowo estońskie słownictwo może nie przypominać tego, do którego jesteśmy przyzwyczajeni, ucząc się języków germańskich albo romańskich. Jednak ze względu na burzliwą historię Estonii, która była często podbijana, wiele słów w języku tego kraju pochodzi z niemieckiego, rosyjskiego i szwedzkiego, a także z łotewskiego. A zatem w warstwie leksykalnej nie jest tak obcy. Aż 30% słów ma rodowód germański. Estońskim posługuje się 1,1 miliona osób, głównie mieszkańców Estonii. Jest to język aglutynacyjny. Co to znaczy? Kiedy mówimy po polsku „domów”, dzięki jednemu przyrostkowi „-ów” wiemy, że chodzi o liczbę mnogą i konkretny przypadek (dopełniacz). Natomiast w języku estońskim w podobnym przypadku są dwa przyrostki i jeden odpowiada liczbie mnogiej, a drugi przypadkowi. To sprawia, że tworzenie niektórych słów przypomina układanie puzzli. Wbrew pozorom łatwiej może przyjść nauczenie się dwóch taki przyrostków niż zapamiętanie, że jeden odpowiada aż kilku cechom gramatycznym.